Terug in Culatra
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther en Wiro
10 April 2008 | Portugal, Lissabon
04-04-2008 CULATRA
We hebben een oostenbriesje bij vertrek uit Ayamonte waardoor we besluiten de spinnaker weer eens tevoorschijn te pakken. Na een uur bezig te zijn geweest met het zeil tevoorschijn te halen, alle lijnen klaar te hebben liggen en de bomen gezet te hebben, blijkt dat als we hem opzetten er niet voldoende wind is. We wachten nog even of de wind op komt zetten, maar we merken dat hij steeds uit een andere hoek komt, dan weer 10 knopen en dan weer niets.
Ik weet niet wat het was met mij deze dag maar met dat hele gedoe met die spinnaker heb ik twee maal mijn hand bezeerd. De eerste keer zat ik met het middenkootje van mijn middelvinger tussen de vergrendeling van de spinnakerboom. Vervolgens ga ik nog een keer met mijn hand op de lier leunen en lier de lijn ondertussen even aan. Zit ik met de muis van mijn hand tussen de lijn en de lier. Ik was blij dat de bak met koud water er nog stond van mijn vorige blessure........
Als we de lagune van Culatra naderen vragen we ons af of we wel helemaal om het eiland heen moeten varen, of dat we misschien vanuit zee via de andere kant de lagune kunnen binnenvaren?
Wiro gaat voor op de plecht staan en ik ga achter het roer staan en houd de de dieptemeter nauwlettend in de gaten. Wiro houdt nog een vissersbootje aan om te vragen of we de baai via deze kant binnen kunnen. Ze gebaren dat we gewoon door kunnen. Dat doen we dan ook.
Ik zie steeds tussen de 10 en 5 meter water onder de kiel wat ruim voldoende is. De lichte stukken houd ik op afstand, en voor we het weten zijn we binnen. We varen door en zoeken een plaatsje om te ankeren. We liggen wederom in één keer en Wiro gaat met Emma naar de wal, het strandje waar we eerder al eens waren geweest.
Met de het kleine Zwervertje varen we op zaterdag nog eens naar de markt in Olhao. Als we tegen de wind in moeten zoeken we andere bootjes op om in hun kielzog te varen. Zodoende hebben we geen last van de golven. De vissersbootjes laten het welwillend toe.
Nadat we verse groenten en vleeswaren gekocht hebben vertrekken we uit de baai om ervoor te zorgen dat we voor de “regenwind” in Portimao zijn. Zoals we uitrekenen zal het bijna hoog water zijn als we gaan. Als we bijna bij de monding van de baai geraken merken we dat er een flinke stroming staan. We zijn op dat moment nog aan het zeilen maar besluiten toch de motor even bij te zetten omdat we de boei bijna niet gepasseerd krijgen. Als we met de motor flink aan verder varen merken we dat de stroming steeds heftiger wordt en wij steeds minder vooruit gaan en ook nog eens weg worden gezet. Eenmaal tussen de havenhoofden in zien we dat we met de motor helemaal in zijn vooruit nog maar twee knopen vooruit komen. Ik zie dat we nog aardig dicht naar een van de havenhoofden worden weggezet. Ik vond het nogal beangstigend met die rotsen van de haveningang die steeds dichter op ons afkwamen. Eénmaal buiten was het qua stroming rustig maar de deining van de zee was behoorlijk en dat toch maar met een 20 knoopjes wind. Blijkbaar komt deze deinig dan uit de straat van Gibraltar horen we achteraf.
De wind hebben we van achteren, en daartoe hebben we de boom al gezet op de kluiver op uit te bomen. Het grootzeil naar bakboord en de kluiver naar stuurboord. Ook de walder (om een klapgiek te voorkomen) hebben we geinstaleerd maar nog niet vastgezet. Daar komen we dan ook achter als de giek met behulp van een flinke golf weer terug gezwiepd wordt. De kajuittafel vliegt de lucht in. Als dit soort dingen gebeuren heb ik even tijd nodig om te recapituleren. Ook Emma moeten we even van het voordek weer terug in de kuip zien te krijgen, die was zich ook rot geschrokken. Als dit allemaal gelukt is wagen we weer een poging de boel uit te bomen. De deinig is verminderd waardoor deze handelingen ons een beetje makkelijker worden gemaakt en de walder ttrekken we meteen strak aan zodat de giek niet weer ineens langs kan komen.
Als alles weer een beetje staat blijkt dat de wind weer is gedraaid en is afgenomen waardoor we weer genoodzaakt zijn de motor bij te zetten.
Met een beetje wind varen we de haven van Portimao binnen waarbij we meteen te horen krijgen dat men al dacht dat we echt vertrokken waren voor onze wereldomzeiling. Zo blijkt maar dat dit toch voor iedereen anders is. Voor de mensen aan het thuisfront zijn we al vertrokken, maar voor de mensen die we onderweg tegenkomen nog niet......Totdat we aan de andere kant van de Atlantische oceaan zitten misschien. Wij zitten niet zo op hete kolen, die oversteek komt nog wel, er zijn hier nog genoeg mooie plekjes om te zien. Zo ontmoetten we een Nederlands echtpaar op een catamaran in de baai van Culatra, die zeiden dat ze de hele wereld over gezeild waren maar nog nooit zo’n mooie baai als Culatra hadden gezien . Onlangs zijn zij hier al bijna een jaar! (dit is de baai waar vele boten liggen en waar men hele huizen eromheen bouwt).
We hebben een oostenbriesje bij vertrek uit Ayamonte waardoor we besluiten de spinnaker weer eens tevoorschijn te pakken. Na een uur bezig te zijn geweest met het zeil tevoorschijn te halen, alle lijnen klaar te hebben liggen en de bomen gezet te hebben, blijkt dat als we hem opzetten er niet voldoende wind is. We wachten nog even of de wind op komt zetten, maar we merken dat hij steeds uit een andere hoek komt, dan weer 10 knopen en dan weer niets.
Ik weet niet wat het was met mij deze dag maar met dat hele gedoe met die spinnaker heb ik twee maal mijn hand bezeerd. De eerste keer zat ik met het middenkootje van mijn middelvinger tussen de vergrendeling van de spinnakerboom. Vervolgens ga ik nog een keer met mijn hand op de lier leunen en lier de lijn ondertussen even aan. Zit ik met de muis van mijn hand tussen de lijn en de lier. Ik was blij dat de bak met koud water er nog stond van mijn vorige blessure........
Als we de lagune van Culatra naderen vragen we ons af of we wel helemaal om het eiland heen moeten varen, of dat we misschien vanuit zee via de andere kant de lagune kunnen binnenvaren?
Wiro gaat voor op de plecht staan en ik ga achter het roer staan en houd de de dieptemeter nauwlettend in de gaten. Wiro houdt nog een vissersbootje aan om te vragen of we de baai via deze kant binnen kunnen. Ze gebaren dat we gewoon door kunnen. Dat doen we dan ook.
Ik zie steeds tussen de 10 en 5 meter water onder de kiel wat ruim voldoende is. De lichte stukken houd ik op afstand, en voor we het weten zijn we binnen. We varen door en zoeken een plaatsje om te ankeren. We liggen wederom in één keer en Wiro gaat met Emma naar de wal, het strandje waar we eerder al eens waren geweest.
Met de het kleine Zwervertje varen we op zaterdag nog eens naar de markt in Olhao. Als we tegen de wind in moeten zoeken we andere bootjes op om in hun kielzog te varen. Zodoende hebben we geen last van de golven. De vissersbootjes laten het welwillend toe.
Nadat we verse groenten en vleeswaren gekocht hebben vertrekken we uit de baai om ervoor te zorgen dat we voor de “regenwind” in Portimao zijn. Zoals we uitrekenen zal het bijna hoog water zijn als we gaan. Als we bijna bij de monding van de baai geraken merken we dat er een flinke stroming staan. We zijn op dat moment nog aan het zeilen maar besluiten toch de motor even bij te zetten omdat we de boei bijna niet gepasseerd krijgen. Als we met de motor flink aan verder varen merken we dat de stroming steeds heftiger wordt en wij steeds minder vooruit gaan en ook nog eens weg worden gezet. Eenmaal tussen de havenhoofden in zien we dat we met de motor helemaal in zijn vooruit nog maar twee knopen vooruit komen. Ik zie dat we nog aardig dicht naar een van de havenhoofden worden weggezet. Ik vond het nogal beangstigend met die rotsen van de haveningang die steeds dichter op ons afkwamen. Eénmaal buiten was het qua stroming rustig maar de deining van de zee was behoorlijk en dat toch maar met een 20 knoopjes wind. Blijkbaar komt deze deinig dan uit de straat van Gibraltar horen we achteraf.
De wind hebben we van achteren, en daartoe hebben we de boom al gezet op de kluiver op uit te bomen. Het grootzeil naar bakboord en de kluiver naar stuurboord. Ook de walder (om een klapgiek te voorkomen) hebben we geinstaleerd maar nog niet vastgezet. Daar komen we dan ook achter als de giek met behulp van een flinke golf weer terug gezwiepd wordt. De kajuittafel vliegt de lucht in. Als dit soort dingen gebeuren heb ik even tijd nodig om te recapituleren. Ook Emma moeten we even van het voordek weer terug in de kuip zien te krijgen, die was zich ook rot geschrokken. Als dit allemaal gelukt is wagen we weer een poging de boel uit te bomen. De deinig is verminderd waardoor deze handelingen ons een beetje makkelijker worden gemaakt en de walder ttrekken we meteen strak aan zodat de giek niet weer ineens langs kan komen.
Als alles weer een beetje staat blijkt dat de wind weer is gedraaid en is afgenomen waardoor we weer genoodzaakt zijn de motor bij te zetten.
Met een beetje wind varen we de haven van Portimao binnen waarbij we meteen te horen krijgen dat men al dacht dat we echt vertrokken waren voor onze wereldomzeiling. Zo blijkt maar dat dit toch voor iedereen anders is. Voor de mensen aan het thuisfront zijn we al vertrokken, maar voor de mensen die we onderweg tegenkomen nog niet......Totdat we aan de andere kant van de Atlantische oceaan zitten misschien. Wij zitten niet zo op hete kolen, die oversteek komt nog wel, er zijn hier nog genoeg mooie plekjes om te zien. Zo ontmoetten we een Nederlands echtpaar op een catamaran in de baai van Culatra, die zeiden dat ze de hele wereld over gezeild waren maar nog nooit zo’n mooie baai als Culatra hadden gezien . Onlangs zijn zij hier al bijna een jaar! (dit is de baai waar vele boten liggen en waar men hele huizen eromheen bouwt).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
