Naar de kleinste hoofdstad van de wereld
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther en Wiro
18 Juli 2007 | Faroe eilanden, Tórshavn
Nadat we met veel pijn en moeite De Zwerver achteruit in een box afgemeerd hadden waarbij Theo (de schipper van de Troubadour) zijn leven in de waagschaal heeft gegooid om ons anker met zijn bijboot voor uit te gooien zodat we niet achteruit konden lopen, zijn we verkast naar een betere plaats in de haven. De Troubadour komt naast ons liggen. De dag erna nemen we afscheid van Theo en Iet. Zij vertrekken terug richting Shetland om langzaam maar zeker de thuisreis te gaan aanvaarden. De Fiat-garage wacht op hen in Amsterdam....We hebben een leuke tijd met ze gehad, jammer dat ze vertrekken.
Ik wil overigens ook even terugkomen op vorige beweringen over de hoofdstad Tórshavn. Er zijn inderdaad wat meer touristische zaken te beleven hier, maar...........ook hier lopen weer vele aardige mensen bij!
De tweede dag dat we in Tórshavn zijn komt een van de eigenaren van een grote klassieke houten schoener Norðlýsið (wat betekent Noorderlicht, deze boot hadden we overigens al in Gøta gezien bij het festival) naar ons toe om een praatje te maken. Hij blijkt een van de eigenaren en de schipper van het schip te zijn. Ook is hij kok aan boord, hij heeft net een vissoep gemaakt (dat verklaart waarom hij zo naar vis ruikt...). Met dit schip neemt hij toeristen mee. Hij gaat met ze vissen, bezoekt de grotten en gaat vogels bekijken op de kliffen. Wij mogen van de internetverbinding gebruik maken van het schip. Met onze WIFI kunnen we erop inloggen. Erg fijn, kunnen we eindelijk eens fatsoenlijk internetten en mailen!!!!
We krijgen een gedroogde vissenkop van Birgir (wat zijn naam is) die we moeten bebruiken om vissoep van te trekken. Daar we nog zoveel kabeljauw hebben en andere vis ga ik daar een soepje van trekken. De gedroogde kop stinkt enorm dus we laten hem maar buiten trekken. Ik heb geen zin dat we nog weken kunnen genieten van de geur van vissoep in de boot. De soep smaakt heerlijk als hij klaar is!!
Birgir nodigt ons uit om mee te gaan naar de grotten (Klæmintsgjógv) om het “cave concert” mee te maken. Samen met ons gaan ook twee Noorse solozeilers mee. (Eén van hen heeft overigens de boot van een vrouw uit de Faerøer gekocht waarmee ze de wereld heeft rondgezeild op 18-jarige leeftijd. Het verhaal komt me bekend voor en inderdaad, ik heb dat boek van haar gelezen. Het heet “Reis om de blauwe planeet”. Het boek sprak me zeer aan, en nu ik de boot gezien heb (van buiten en binnen) ga ik het nogmaals lezen.)
Na een flinke trip met Norðlýsið langs de prachtige rotsachtige kust ten zuiden van Tórshavn (waar overigens flinke stroming staat, maar dat wisten we uiteraard al) bereiken we de Klæmintsgjógv. Op advies van Birgir hebben we onze eigen bijboot meegenomen om zelf naar binnen te kunnen varen. Birgir vraagt of wij de muzikant mee kunnen nemen in onze bijboot. Dat vinden wij uiteraard geen probleem. We roeien de nauwe opening van de grot binnen, en “onze muzikant” maakt zich klaar om zijn repertoire ten gehore te gaan brengen. Hij heeft een accu bij zich voor de versterker van zijn gitaar en een hoorn. Deze laatste schijnt een zweeds muziek instrument te zijn. Hetgeen wat ons daar in die grot ten gehore gebracht wordt is onbeschrijflijk zo mooi en rustgevend. De gitaar en de hoorn galmden zo mooi en de echo erin..........Een onvergetelijke ervaring! Te meer omdat wij de muzikant in onze bijboot hadden! Er waren twee sessies dus wij konden van beide sessies genieten.
Die avond ging Birgir uit vissen met toeristen en ’s avonds komt hij ons drie grote stukken vis brengen. Hij vertelt vol trots een heilbot van 50 kg gevangen te hebben. De grootste vis die hij ooit gevangen had. Ook brengt hij ons een grote portie mosselen. Wat worden we weer verwend........en eindelijk geen kabeljauw meer. Overigens ben ik de kabeljauw nu op verschillende manieren aan het bereiden, laatst heb ik er een currie van gemaakt en uiteraard gebruikt bij de vissoep. Allemaal heel erg lekker. Vanaf nu ga ik van de gerechten die ik aan boord maak de recepten op internet zetten.
Ondertussen hebben Birgir en zijn scheepsmaat en mede-eigenaar Hendrich ons ook al overgehaald om te blijven voor het Ólavsøka-festival. Zij waren niet de enigen want we hebben ook nog een andere Faerøer (Fimbogi) leren kennen die ons dit ook aanraadde. Fimbogi hebben we leren kennen omdat hij het exploitatierecht van het water (waar ik het over heb gehad in het vorige verhaal) heeft. Het water was zo goed dat we dachten dat dit wel eens goed te verkopen moest zijn in Europa (wat zijn we toch goed dat we jullie ook van dat water willen mee laten profiteren!). Het bleek dat iemand al het recht tot exploiteren had en de havenmeester in Vágur heeft ons in contact gebracht met hem, dit was dus Fimbowi. Van hem hebben we ook zijn auto mogen lenen om het eiland te verkennen. Het was een mooie tocht door de bergen. Van de bergen kwamen vele watervallen afrollen, het regende namelijk deze dag. Maar om even terug te komen op de gastvrijheid en vrijgevigheid van deze mensen. Dit besprak ik met de vrouw (Ana) van Fimbogi. Zij vertelde mij een verhaal van een bankoverval verschillende jaren geleden. De overvallers waren binnen een half uur opgepakt. Wie doet ook zoiets op een eiland??? Hetzelfde is dat met een auto, als hij gestolen wordt kun je nergens heen. Ook kun je je nergens verstoppen want er is bijna geen boom te vinden op de hele eilandengroep. Daarbij is de populatie mensen zo klein dat men elkaar kent. Dus er heerts bijna geen criminaliteit op de eilanden.
Zaterdag en zondag zijn de festiviteiten. De mensen lopen allemaal in Faerøer klederdracht rond. Het is de opening van een nieuw regeringsseizoen, dus er gaan nogal wat ceremonies aan vooraf. Het begint met een parade van sportclubs en muziek. Vervolgens zijn er roeiwedstrijden waar we naartoe gaan. En......er wordt flink gedronken door de Faerøers. Tjonge jonge wat kunnen die drinken zeg.... ’s ochtends zitten ze al aan het bier. Ze hebben in elke zak van hun jas wel iets van drank zitten.
We worden door Hendrich (de schippersmaat van Birgir) meegenomen naar een plaats waar gebarbequed wordt. Dit is bij iemand thuis, een bekende van Hendrich. Dit schijnt het feest te zijn. Iedereen gaat bij iedereen eten en drinken. Als je een uitnodiging hebt gekregen bij iemand mag je zelf weten wie je allemaal meeneemt. De gastheer of vrouw heeft geen idee hoeveel mensen er zullen komen.
Bij binnenkomst krijgen we allemaal een glas schnaps in onze handen geduwd welke we op moeten (mogen) drinken. Er is bier en wijn in overvloed en ook de sterke drank vloeit rijkelijk. (ik begrijp niet waarom de douane hier zo streng op alcoholische drank was?)
Op de barbeque liggen mosselen van Birgir. Er zitten ook hele grote tussen (paardenmosselen). Ze smaken heerlijk. Ook leggen ze krab op de barbeque, wat een goede smaak geeft.
Na een tijdje aanwezig te zijn geweest gaan we naar de boot terug. Morgen is er nog een dag en we hebben een aantal mensen uitgenodigd bij ons frikandel speciaal te komen eten. Dat kennen ze hier (nog) niet.
De dag erna is er een mis ten behoeve van het feest, we gaan naar de kerk maar deze is propvol. Wij passen er niet meer bij. We gaan naar het plein om de mis daar te volgen. Na afloop gaan we terug naar de boot en niet lang daarna verschijnt Hendrich weer met een vriend van hem en diens vrouw. Ze wilden onze boot wel eens zien. Een biertje slaan ze niet af. We worden uitgenodigd om bij hen te lunchen. Wiro gaat mee, ik pas. Ik heb net gegeten, en heb geen zin om nu alweer met feesten te beginnen, daarnaast moeten er voorbereidingen getroffen worden daar we die dag mensen krijgen die frikandel speciaal komen eten.
Om 18.00 komen onze gasten, maar........we hebben geen curry, hoe moet dat nou met die frikandel speciaal? Ik heb een idee, we hebben wel ketchup, en als ik daar nou eens wat currypoeder in doe? Resultaat: nog beter dan echte curry!!!
Onze Faerøers gasten hebben genoten van de frikandel speciaal, ook heb ik nog vis klaargemaakt met salade. Vervolgens moeten we met hen mee met de taxi om weer naar een ander feest te gaan ergens op een berg. We hebben geen keus, we worden min of meer in de taxi geduwd. We komen aan bij een huis gelegen op een prachtige locatie. Er is een tuin met allemaal eenden, pauwen, duiven etc. Het uitzicht is geweldig van daaruit. De gastheer komt naar ons toe en nodigt ons uit in zijn kleine pub. We krijgen weer een borrelglaasje toegereikt. Na de kleine pub worden we naar het huis geloodst waar een buffet klaarstaat met allerlei eten. Ik heb helaas geen honger meer om al het lekers te proeven wat er ligt. Er ligt ook weer de gedroogde lamsbout bij. Ik houd er niet van en Wiro wonder boven wonder ook niet. Het drogen van vlees en vis gaat op de Faerøer op een speciale manier. Ze hangen het rauw op in de herfst- en wintermaanden (als er geen vliegen zijn) op. De wind en de zeelucht drogen het uit, en geven het een heel speciale smaak. Ik vond het naar “schapenstal” smaken.
Het huis van de gastheer is een museum op zich. Er hangen veel schilderijen en er is veel andere kunst te zien. Na dit bezoek moesten we weer om 0.00 uur in de stad zijn, want dan gebeurde hetgene waar we voor moesten blijven. 10.000 mensen zouden een lied gaan zingen en vervolgens een ketting dans gaan doen. Heel apart om een heel volk een uur lang samen te horen zingen!
Ondertussen hebben we uiteraard ook het weer gevolgd en tot onze grote teleurstelling zien we een laag richting IJsland gaan en we zien dat over twee dagen er een flinke wind aan de zuidoost kust van IJsland zal gaan waaien, net als wij daar aan zullen komen. Zuidelijk zien we dat er een hogedrukgebied over Ierland en Schotland zal gaan en de wind zal goed staan om naar het zuiden te varen. Daarnaast zien we nog een tweede lagedruk gebied vanuit de Atlantische oceaan onder Groenland richting IJsland trekken. Dat ziet er nog minder leuk uit. We zien windmetingen van 17 tot 18 beaufort op ons weerprogramma!! Daar willen we niet inkomen! Ik denk dat niemand dat wil. Dan toch maar weer naar beneden afzakken richting Schotland om dan het Calledonial Channel te nemen en dan via Ierland weer af te zakken naar het zuiden. Heeeeeeel erg jammer van IJsland.
De volgende dag maandag 29 juli (na alle festiviteiten) willen we vertrekken richting Schotland. Dat was ons bezoek aan de Faerøers dan en beiden moeten we zeggen dat we hier een hele goede herinnering aan over gaan houden. Toch, als we nog eens hadden kunnen overdoen dan zouden we vóór het festival naar IJsland zijn gevaren, toen hadden we nog goede wind.
Op de Faerøer hebben we de CD van Eivør nog gekocht (de zangeres op het festival). Het is echt geweldige muziek vinden we beiden. En dat van die elfjes........ik heb er toch een gezien daar in Gøta. Dat was Eivør. Ze ziet eruit als een elfje en heeft een stem als een elfje!!!!
Ik wil overigens ook even terugkomen op vorige beweringen over de hoofdstad Tórshavn. Er zijn inderdaad wat meer touristische zaken te beleven hier, maar...........ook hier lopen weer vele aardige mensen bij!
De tweede dag dat we in Tórshavn zijn komt een van de eigenaren van een grote klassieke houten schoener Norðlýsið (wat betekent Noorderlicht, deze boot hadden we overigens al in Gøta gezien bij het festival) naar ons toe om een praatje te maken. Hij blijkt een van de eigenaren en de schipper van het schip te zijn. Ook is hij kok aan boord, hij heeft net een vissoep gemaakt (dat verklaart waarom hij zo naar vis ruikt...). Met dit schip neemt hij toeristen mee. Hij gaat met ze vissen, bezoekt de grotten en gaat vogels bekijken op de kliffen. Wij mogen van de internetverbinding gebruik maken van het schip. Met onze WIFI kunnen we erop inloggen. Erg fijn, kunnen we eindelijk eens fatsoenlijk internetten en mailen!!!!
We krijgen een gedroogde vissenkop van Birgir (wat zijn naam is) die we moeten bebruiken om vissoep van te trekken. Daar we nog zoveel kabeljauw hebben en andere vis ga ik daar een soepje van trekken. De gedroogde kop stinkt enorm dus we laten hem maar buiten trekken. Ik heb geen zin dat we nog weken kunnen genieten van de geur van vissoep in de boot. De soep smaakt heerlijk als hij klaar is!!
Birgir nodigt ons uit om mee te gaan naar de grotten (Klæmintsgjógv) om het “cave concert” mee te maken. Samen met ons gaan ook twee Noorse solozeilers mee. (Eén van hen heeft overigens de boot van een vrouw uit de Faerøer gekocht waarmee ze de wereld heeft rondgezeild op 18-jarige leeftijd. Het verhaal komt me bekend voor en inderdaad, ik heb dat boek van haar gelezen. Het heet “Reis om de blauwe planeet”. Het boek sprak me zeer aan, en nu ik de boot gezien heb (van buiten en binnen) ga ik het nogmaals lezen.)
Na een flinke trip met Norðlýsið langs de prachtige rotsachtige kust ten zuiden van Tórshavn (waar overigens flinke stroming staat, maar dat wisten we uiteraard al) bereiken we de Klæmintsgjógv. Op advies van Birgir hebben we onze eigen bijboot meegenomen om zelf naar binnen te kunnen varen. Birgir vraagt of wij de muzikant mee kunnen nemen in onze bijboot. Dat vinden wij uiteraard geen probleem. We roeien de nauwe opening van de grot binnen, en “onze muzikant” maakt zich klaar om zijn repertoire ten gehore te gaan brengen. Hij heeft een accu bij zich voor de versterker van zijn gitaar en een hoorn. Deze laatste schijnt een zweeds muziek instrument te zijn. Hetgeen wat ons daar in die grot ten gehore gebracht wordt is onbeschrijflijk zo mooi en rustgevend. De gitaar en de hoorn galmden zo mooi en de echo erin..........Een onvergetelijke ervaring! Te meer omdat wij de muzikant in onze bijboot hadden! Er waren twee sessies dus wij konden van beide sessies genieten.
Die avond ging Birgir uit vissen met toeristen en ’s avonds komt hij ons drie grote stukken vis brengen. Hij vertelt vol trots een heilbot van 50 kg gevangen te hebben. De grootste vis die hij ooit gevangen had. Ook brengt hij ons een grote portie mosselen. Wat worden we weer verwend........en eindelijk geen kabeljauw meer. Overigens ben ik de kabeljauw nu op verschillende manieren aan het bereiden, laatst heb ik er een currie van gemaakt en uiteraard gebruikt bij de vissoep. Allemaal heel erg lekker. Vanaf nu ga ik van de gerechten die ik aan boord maak de recepten op internet zetten.
Ondertussen hebben Birgir en zijn scheepsmaat en mede-eigenaar Hendrich ons ook al overgehaald om te blijven voor het Ólavsøka-festival. Zij waren niet de enigen want we hebben ook nog een andere Faerøer (Fimbogi) leren kennen die ons dit ook aanraadde. Fimbogi hebben we leren kennen omdat hij het exploitatierecht van het water (waar ik het over heb gehad in het vorige verhaal) heeft. Het water was zo goed dat we dachten dat dit wel eens goed te verkopen moest zijn in Europa (wat zijn we toch goed dat we jullie ook van dat water willen mee laten profiteren!). Het bleek dat iemand al het recht tot exploiteren had en de havenmeester in Vágur heeft ons in contact gebracht met hem, dit was dus Fimbowi. Van hem hebben we ook zijn auto mogen lenen om het eiland te verkennen. Het was een mooie tocht door de bergen. Van de bergen kwamen vele watervallen afrollen, het regende namelijk deze dag. Maar om even terug te komen op de gastvrijheid en vrijgevigheid van deze mensen. Dit besprak ik met de vrouw (Ana) van Fimbogi. Zij vertelde mij een verhaal van een bankoverval verschillende jaren geleden. De overvallers waren binnen een half uur opgepakt. Wie doet ook zoiets op een eiland??? Hetzelfde is dat met een auto, als hij gestolen wordt kun je nergens heen. Ook kun je je nergens verstoppen want er is bijna geen boom te vinden op de hele eilandengroep. Daarbij is de populatie mensen zo klein dat men elkaar kent. Dus er heerts bijna geen criminaliteit op de eilanden.
Zaterdag en zondag zijn de festiviteiten. De mensen lopen allemaal in Faerøer klederdracht rond. Het is de opening van een nieuw regeringsseizoen, dus er gaan nogal wat ceremonies aan vooraf. Het begint met een parade van sportclubs en muziek. Vervolgens zijn er roeiwedstrijden waar we naartoe gaan. En......er wordt flink gedronken door de Faerøers. Tjonge jonge wat kunnen die drinken zeg.... ’s ochtends zitten ze al aan het bier. Ze hebben in elke zak van hun jas wel iets van drank zitten.
We worden door Hendrich (de schippersmaat van Birgir) meegenomen naar een plaats waar gebarbequed wordt. Dit is bij iemand thuis, een bekende van Hendrich. Dit schijnt het feest te zijn. Iedereen gaat bij iedereen eten en drinken. Als je een uitnodiging hebt gekregen bij iemand mag je zelf weten wie je allemaal meeneemt. De gastheer of vrouw heeft geen idee hoeveel mensen er zullen komen.
Bij binnenkomst krijgen we allemaal een glas schnaps in onze handen geduwd welke we op moeten (mogen) drinken. Er is bier en wijn in overvloed en ook de sterke drank vloeit rijkelijk. (ik begrijp niet waarom de douane hier zo streng op alcoholische drank was?)
Op de barbeque liggen mosselen van Birgir. Er zitten ook hele grote tussen (paardenmosselen). Ze smaken heerlijk. Ook leggen ze krab op de barbeque, wat een goede smaak geeft.
Na een tijdje aanwezig te zijn geweest gaan we naar de boot terug. Morgen is er nog een dag en we hebben een aantal mensen uitgenodigd bij ons frikandel speciaal te komen eten. Dat kennen ze hier (nog) niet.
De dag erna is er een mis ten behoeve van het feest, we gaan naar de kerk maar deze is propvol. Wij passen er niet meer bij. We gaan naar het plein om de mis daar te volgen. Na afloop gaan we terug naar de boot en niet lang daarna verschijnt Hendrich weer met een vriend van hem en diens vrouw. Ze wilden onze boot wel eens zien. Een biertje slaan ze niet af. We worden uitgenodigd om bij hen te lunchen. Wiro gaat mee, ik pas. Ik heb net gegeten, en heb geen zin om nu alweer met feesten te beginnen, daarnaast moeten er voorbereidingen getroffen worden daar we die dag mensen krijgen die frikandel speciaal komen eten.
Om 18.00 komen onze gasten, maar........we hebben geen curry, hoe moet dat nou met die frikandel speciaal? Ik heb een idee, we hebben wel ketchup, en als ik daar nou eens wat currypoeder in doe? Resultaat: nog beter dan echte curry!!!
Onze Faerøers gasten hebben genoten van de frikandel speciaal, ook heb ik nog vis klaargemaakt met salade. Vervolgens moeten we met hen mee met de taxi om weer naar een ander feest te gaan ergens op een berg. We hebben geen keus, we worden min of meer in de taxi geduwd. We komen aan bij een huis gelegen op een prachtige locatie. Er is een tuin met allemaal eenden, pauwen, duiven etc. Het uitzicht is geweldig van daaruit. De gastheer komt naar ons toe en nodigt ons uit in zijn kleine pub. We krijgen weer een borrelglaasje toegereikt. Na de kleine pub worden we naar het huis geloodst waar een buffet klaarstaat met allerlei eten. Ik heb helaas geen honger meer om al het lekers te proeven wat er ligt. Er ligt ook weer de gedroogde lamsbout bij. Ik houd er niet van en Wiro wonder boven wonder ook niet. Het drogen van vlees en vis gaat op de Faerøer op een speciale manier. Ze hangen het rauw op in de herfst- en wintermaanden (als er geen vliegen zijn) op. De wind en de zeelucht drogen het uit, en geven het een heel speciale smaak. Ik vond het naar “schapenstal” smaken.
Het huis van de gastheer is een museum op zich. Er hangen veel schilderijen en er is veel andere kunst te zien. Na dit bezoek moesten we weer om 0.00 uur in de stad zijn, want dan gebeurde hetgene waar we voor moesten blijven. 10.000 mensen zouden een lied gaan zingen en vervolgens een ketting dans gaan doen. Heel apart om een heel volk een uur lang samen te horen zingen!
Ondertussen hebben we uiteraard ook het weer gevolgd en tot onze grote teleurstelling zien we een laag richting IJsland gaan en we zien dat over twee dagen er een flinke wind aan de zuidoost kust van IJsland zal gaan waaien, net als wij daar aan zullen komen. Zuidelijk zien we dat er een hogedrukgebied over Ierland en Schotland zal gaan en de wind zal goed staan om naar het zuiden te varen. Daarnaast zien we nog een tweede lagedruk gebied vanuit de Atlantische oceaan onder Groenland richting IJsland trekken. Dat ziet er nog minder leuk uit. We zien windmetingen van 17 tot 18 beaufort op ons weerprogramma!! Daar willen we niet inkomen! Ik denk dat niemand dat wil. Dan toch maar weer naar beneden afzakken richting Schotland om dan het Calledonial Channel te nemen en dan via Ierland weer af te zakken naar het zuiden. Heeeeeeel erg jammer van IJsland.
De volgende dag maandag 29 juli (na alle festiviteiten) willen we vertrekken richting Schotland. Dat was ons bezoek aan de Faerøers dan en beiden moeten we zeggen dat we hier een hele goede herinnering aan over gaan houden. Toch, als we nog eens hadden kunnen overdoen dan zouden we vóór het festival naar IJsland zijn gevaren, toen hadden we nog goede wind.
Op de Faerøer hebben we de CD van Eivør nog gekocht (de zangeres op het festival). Het is echt geweldige muziek vinden we beiden. En dat van die elfjes........ik heb er toch een gezien daar in Gøta. Dat was Eivør. Ze ziet eruit als een elfje en heeft een stem als een elfje!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
