Een stukje Noord Spanje

Na 49 uur varen bereiken we de haven van La Coruna (niet Camarinas want dat zouden we dan toch in het donker aan moeten lopen) waar we voor anker gaan. Er ligt nog een Nederlands jacht (solozeiler Nico) en een dag later komt er nog een Nederlandse catamaran binnen. Allemaal vertrekkers blijkt. We lachen om het feit dat de Nederlandse jachten allemaal op hun eigen ankertje liggen in de haven, lekker goedkoop.
Verhalen worden uitgewisseld. Het Nederlandse koppeltje van de catamaran vertellen dat ze problemen hadden met de Franse douane in verband met hun wapen. Ze werden gearresteerd en het wapen werd afgepakt, ook al hadden ze alle officiele papieren erbij die door de Nederlandse staat erkend worden. De Fransen hielden er toch weer andere regels op na, waardoor ze hun wapen mooi kwijt zijn. Maar ze laten het er niet bij zitten, en terecht!!!!

We bezoeken vanuit La Coruna Santiago de Compostela. (een klein uurtje met de bus). Het was het bezoek meer dan waard, wat een prachtig stadje! We hebben in de Catedral de Santiago de crypte bezocht waar de relikwieen van Jacobus en zijn discipelen in een met zilver beslagen kist worden bewaard. Van de ingang van de cathedraal waarin de Porta de Gloria zich bevindt werden we helemaal stil. Prachtig hoe dit gemaakt is. Pelgrims hebben de gewoonte het trumeau hiervan even met gespreide vingers aan te raken. Als gevolg hiervan zijn de afdrukken van de vingers te zien in het gesteente. Wij konden het niet aanraken omdat er reparaties uitgevoerd werden. Tijdens ons bezoek heb ik goed rondgekeken of ik een van mijn (ex) collega’s (die er te voet heen is gegaan) kon ontwaren tussen alle pelgrims, helaas zonder resultaat.

Na drie dagen La Coruna varen we verder naar Camarinas. Dit houdt in dat we langs de “Costa da Morte” moeten zeilen. De naam “kust van de dood” herinnert aan de vele scheepsrampen die het gevolg waren van storm en dichte mist. Gelukkig hebben wij weinig wind, ook nog eens te weinig om te zeilen waardoor we op de motor moeten varen. Wel moeten we goed uitkijken want het wemelt in de zee van de lobsterpotten.
Na vier uur gevaren te hebben zie ik voor ons een laagje mist opdoemen. Voor we het weten zitten we er midden in. Het lijkt net of er een deken van wolken over ons heen wordt gelegd. Als we naar boven kijken zien we een stralende hemel en de zon. Op de radar en de kaart varen we de baai van Camarinas binnen. Eenmaal binnen is de mist ineens als sneeuw voor de zon verdwenen. We ankeren op een idyllisch plaatsje. Het ruikt er heerlijk naar dennengeur en eucalyptus.
De volgende dag varen we verder, we willen snel de hoek om zijn bij Cabo Finesterra, omdat het daar toch wel aardig kan spoken. Naar deze punt komen overigens ook vele pelgrims die de tocht naar Santiago volbracht hebben om hun wandelstok in zee te gooien.
Deze kap eenmaal gerond krijgen we wind uit het noorden waardoor we de zeilen kunnen zetten. Om 17.00 komen we aan in Muros. Om de hoek merken we ook dat het alweer een paar graadjes warmer is, zowel de lucht als ook het water.
Ook weer een prachtige baai en een leuk plaatsje. We maken kennis met pulpo (inktvis). Heerlijk is dat, dus we kopen er maar eens een om klaar te maken. Het valt me wel op dat het hier overal naar “pulpo” ruikt. Micky heeft ons ook bewezen van pulpo te houden want in een onbewaakt ogenblik steelt hij verschillende stukken uit het bakje, een gezonde kat zullen we maar zeggen.

Sinds we in Spanje zijn aangekomen hebben we heerlijk weer, alleen een beetje weinig wind om goed te kunnen zeilen. In de baai bij Muros krijgen we op een middag ook nog bezoek van drie dolfijnen. Ze kwamen heel dichtbij de boot waardoor je ze kon horen ademhalen als ze boven kwamen gesprongen.
Op 25 september verlaten we Muros en vertrekken richting Ria de Pontevedra. Deze ria zou bekend zijn om zijn wijn. Daar willen we wel eens even rond gaan neuzen cq proeven.
We ankeren in Combarro, een klein vissersplaatsje vlakbij Pontevedra. Dit plaatsje is het bezoek overigens ook meer dan waard. Het historische centrum is heel pitoresque. Smalle straatjes, huizen gemaakt van graniet en bij bijna ieder huis staat een granieten langwerpig huisje gebouwd op palen met aan beide daknokken een kruis. Dit zijn voorraadschuurtjes voor graan en mais, waarin de inhoud beschermt wordt tegen vocht en ratten.
In de omgeving van Combarro gaan we fietsen wederom staan we versteld van het natuurschoon, maar ook van de mooie bebouwingen soms. Uiteraard slaan we hier ook de bekende Rias Baixas wijnen in. De Rias Baixas staat bekend om zijn heerlijke witte wijnen. En nu we toch in Spanje zijn kopen we we ook nog maar een voorraadje Rioja, want ook die wijn lusten we wel. Blij ben ik met de wijn encyclopedien die ik heb meegenomen.
(De boot ligt ondertussen niet alleen bezaait met wijn, maar ook met allerlei (studie) boeken. Spaans wat we beiden aan het leren zijn. De wijn encyclopedie ligt er, het dolfijnenboek, het sterrenboek, studieboeken “Spaans” en alle informatieboeken van de streken die we bezoeken, zowel nautisch als toeristisch. Waarschijnlijk is het jullie wel voor te stellen wat het af en toe voor een janboel kan zijn binnen in De Zwerver.)
Op de weerkaarten zien we dat er stormachtige wind kan gaan komen daar waar wij zijn. We zien ook dat het iets meer naar het zuiden niet meer waait, want daar bevindt zich het lage druk gebied. We besluiten Spanje te verlaten op 27 september om koers te zetten richting Portugal naar Vinana do Castelo aan de Costa Verde.