De golf van Biskaje

We hebben twee heerlijke weken “vakantie” gehad thuis in Nederland cq Belgie. We hebben gedurende deze tijd nog vanalles mee mogen beleven zoals de geboorte van mijn nichtje en tevens petekind Zara. Vrijdagavond arriveren we thuis, zaterdag snel bij mijn hoogzwangere zus Karin op bezoek om dat nog mee te mogen maken en zondag wordt Zara geboren. Of ze op ons had gewacht. Erg speciaal.
Daarnaast hebben we de opening (niet de officiele) van de lingeriezaak “Intimo” van Janneke mee mogen maken in Sittard. Het is een prachtige winkel geworden met een hoop leuke lingeriesetjes!! Voor de dames een aanrader om eens naartoe te gaan en een kijkje te nemen!!!! Op de Steenweg in Sittard.

Donderdag vertrekken we weer terug naar Brest want de Golf van Biskaje wacht ook op ons. (Alle zeilers die de golf oversteken zijn met smacht aan het wachten op een periode van goede wind (niet teveel maar ook niet te weinig en dan ook nog vanuit de goede richting). Net als de wind aan al deze voorwaarden voldoet zijn wij naar huis vertrokken).
Donderdag 14 september zetten we weer voet aan De Zwerver. Ik heb nog wat lekkere broodjes meegenomen welke ik meteen in de diepvriezer wil doen. Ik doe de vriezer open en wat zie en ruik ik? Alles is ontdooid!!!!! De krab, het walvissenvlees en de vis die we allemaal gekregen hebben op de Faeroer, allemaal ontdooid!!!!! Ook alle frikandellen die ik in Nederland heb ingeslagen zijn ontdooid, dat zijn er zeker 50!!!!! Niet fijn!!
Het enige voordeel van deze situatie is dat er nu even “schoon schip” gemaakt kan worden. De hele vriezer en koelkast krijgen even een grote beurt.
De daarop volgende dagen staan in het teken van winkelen en de boot weer in orde brengen.
De pomp van de hydraulische as hebben we op de mast gezet. Deze doet het gelukkig weer waarna we het zeil in een windstilte hebben gehijsd.
Ondertussen hebben we de weerberichten goed bijgehouden, en we zien dat er een nieuw hoog aankomt bij de Golf van Biskaje waardoor we goede wind (noorden) gaan krijgen om de golf van Biskaje over te steken. Om genoeg profijt uit de wind te halen is het het beste voor ons om maandag te vertrekken. Het zal ca 400 mijl zijn wat we af te leggen hebben wat inhoudt dat we zeker twee nachten varen. Maandagmiddag vertrekken houdt in dat we midden op de dag in Camarinas aankomen. Zo kunnen we als we langzamer of sneller zijn in ieder geval zeker niet in het donker aankomen.
Zondagmorgen laten we in Brest de boot nog even droogvallen om de onderkant te ontdoen van aangroeisel wat zich gedurende de afgelopen periode genesteld heeft op de romp van De Zwerver.
We gaan ook nog even afrekenen in de haven van Brest. (Er was ons van tevoren gezegd dat een maand blijven goedkoper was dan drie weken. Wij zouden sowieso bijna een maand blijven dus dat kwam dan goed uit.) De dame achter de balie vraagt ons wanneer we gearriveerd zijn, en als ze de datum van vertrek ziet zegt ze dat het drie weken en vier dagen is, dus geen maand. Ze zegt dat we voor drie weken en vier dagen zullen moeten betalen, of we moeten tot donderdag blijven om de maand vol te krijgen. We weten niet wat we horen. Wiro is zo clever om mede te delen dat hij nu wil betalen omdat het geld er nu is en dat we dan donderdag wel vertrekken. Met een hoop gedoe kon dat dan. We vertrekken vervolgens toch die maandag.
Maandag gooien we om 11.15 de trossen los in Brest. Au revoir Frankrijk met je lekkere wijnen en mooie landschappen maar niet zo’n al te vriendelijke mensen (die wij ontmoet hebben).
Met een mooie bakstag wind zeilen we op de golf van Biskaje. We maken goede snelheid. Gedurende de nachten staan we versteld van de vele sterren die de hemel vullen. Het zijn er zeker duizenden!!! Meteen wordt het boekje van de sterren erbij gehaald, maar al snel blijkt dat het toch wel lastig om de juiste sterren te lokaliseren, hier moeten we ons nog een beetje in gaan verdiepen.
De dag daarna hebben we dolfijnen bij de boot. Ze blijven ons een hele tijd volgen. We pakken de fotocamera erbij, maar het blijft toch erg lastig er één fatsoenlijk op te zetten. Toch is het ons gelukt. De dolfijnen zagen er alleen een beetje anders uit. Een hele bolle neus hadden ze en een witte streep bij hun snuit. Daar pakken we even het walvissen-, dolfijnen- en zeehondenboek bij. We staan helemaal versteld van de vele soorten dolfijnen, walvissen en zeehonden. We zijn er niet helemaal uit welke vissen we nu gezien hebben: grote dolfijnen of kleine walvissen.
We realiseren ons steeds meer dat we ons heel dicht bij de natuur bevinden tijdens het zeilen door deze ervaringen, daar genieten we beiden met volle teugen van zolang de natuur niet zijn “kwade gezicht” laat zien.