Winter in salvador

Met een stralende zon vertrekken we de dag voor Pasen vanuit het toeristische Morro de Sao Paulo 35 mijl zuidelijke naar Camamu (een baai met rivier). Er staat eindelijk een beetje wind, helaas komt deze uit het zuiden waardoor we de 35 mijl tegen de wind en de golven in moeten boksen op de motor.
We hebben een goede beschrijving van hoe we rivier in moeten varen want er blijken nogal wat ondieptes/zandbanken te zijn. Via coördinaten (waypoints) die we uit een zeil-pilot over hebben genomen op ons GPS systeem manoeuvreren we ons een weg richting de rivier.
Langs de oevers van de rivier bevinden zich verschillende restaurantjes en barretjes. We ankeren voor een barretje waar de Braziliaanse muziek luid uit de boxen schalt. We trakteren onszelf op een biertje en gaan daarna met de honden een stuk lopen. ’s Avonds eten we drie heerlijke lobsters voor omgerekend 20 euro!!
Het blijkt als we deze rivier verder blijven volgen via de ingegeven waypoints we uiteindelijk uit zouden moeten komen bij een waterval. We besluiten eerst met de dinghy op verkenning uit te gaan alvorens met De Zwerver verder de rivier op te gaan. Ik voel me best schuldig als we met onze snelle dinghy de bootjes en kano’s inhalen die op (verschillende)mankracht(en) vooruit komen. Het blijkt toch wat lastiger te zijn om de waterval te vinden en we moeten onderweg verschillende keren aan mannen en kinderen die zich in het water bevinden naar de “cachoeira” (waterval) vragen. We moeten een zijrivier hebben, deze eenmaal volgend, en een aantal keren aan de grond te zijn gelopen komen we aan het einde bij een prachtige waterval uit. Ernaast is een barretje met een Pousada (pension). De eigenaar komt ons meteen tegemoet en gebaard dat we de dinghy bij de aanlegsteiger mogen “parkeren”. Hij stelt zich voor als Nilton en hij begeleidt ons naar een bar in de open natuur. We drinken een caiparinha en gaan daarna richting de waterval. Een paar jongens uit het dorp gaan met ons mee om ons te wijzen hoe we moeten lopen. Uiteindelijk komen we boven aan de waterval uit. We waden er met de jongens doorheen, uitkijkend dat we niet uitglijden over de gladde stenen en meegesleurd worden door de stroming. We amuseren ons hier uitstekend, en we wanen ons wederom in het paradijs. De honden moeten er even aan wennen, en het is ook even opletten dat de waterval Maya niet meesleept naar beneden in zijn kracht.
Als we teruglopen naar de bar nemen we eerst een douche. Deze douche heeft Nilton zelf gemaakt in de vrije natuur. Vanuit de waterval heeft hij ca 250 meter aan pijpleidingen gelegd waar het water doorheen stroomt tot aan de douche. Als we klaar zijn met douchen hebben we de neiging de kraan dicht te draaien, maar dat kan niet, het water blijft toch gewoon doorstromen vanuit de waterval.
We eten bij Nilton en zijn vrouw Ada nog een moqueca en keren dan voor het donker wordt terug naar De Zwerver. We besluiten met De Zwerver de volgende dag de rivier op te varen om ons nog een paar dagen te amuseren in en om de waterval. Ondertussen verzamel ik al onze lege glazen en potten daar Nilton en Ada deze goed kunnen gebruiken om hun palmharten in te maken.
Gelukkig hebben we nog altijd een stralend zonnetje want het is toch al winter aan het worden hier. En winter in Brazilië houdt niet in dat Wiro en ik onze bontmuts op moeten zetten…… Het houdt meer in dat we goed op moeten letten dat we de ramen op tijd dichtdoen en de was binnen halen omdat het enorm kan regenen.
Na ons avontuur aan de waterval varen we de rivier weer af richting zee. Nu zien we donkere wolken op ons afkomen, en daar komt dan ook daadwerkelijk een flinke stortregen uit met bijkomende wind. Deze bui blijkt niet zomaar een buitje te zijn, het blijft maar regenen en regenen. We zijn erg blij met de tent die we in Portugal hebben laten maken alhoewel deze ook niet alle regen guiten de kuip kan houden. Na twee dagen houdt het uiteindelijk op.
Als het droog is gaan we weer terug naar de rivier bij Morro de Sao Paulo en varen deze nu verder op. Omdat we hier al eerder zijn geweest zijn we volgens mij een beetje overmoedig geworden. We hebben de genua bijstaan omdat de wind van achteren komt. Ik loop even naar beneden om iets uit de koelkast te pakken en hoor ineens “boem”, terwijl ik voel dat De Zwerver met een schok tot stilstand komt. We zitten aan de grond!!!!! De eerste keer dat ons dat gebeurd. En we waren hier nog wel eerder geweest! Gauw de genua naar binnen en de motor in de achteruit. Langzaam maar zeker geraken we weer los, we gooien het roer om en gaan een stuk naar links varen. Achteraf zagen we ook dat we gewoonweg teveel op rechts aan het varen waren. Even niet aan het opletten….
Na een klein halfuurtje verder varen komen we aan bij een klein dorpje, Galeo, waar we ankeren en spontaan onthaald worden door de lokale bevolking. We gaan op verkenning uit en merken al snel dat dit een echt authentiek dorpje is. We zien veel prachtige oude gebouwen die in de vergetelheid geraakt zijn. Het lijkt wel of we in de teletijdmachine van professor Barabas zijn gestapt en honderd jaar terug in de tijd zijn aangeland.
Een paar mijl van dit dorpje ligt de stad Valenca waar we liever niet met De Zwerver heen gaan (smalle rivier, erg ondiep, we willen niet weer aan de grond lopen). Echter het hondenvoer begint op te raken waardoor we genoodzaakt zijn om naar een stad te gaan om dit te kunnen kopen (na wat met Micky gebeurd is willen we de honden alleen nog maar goed voer geven om problemen zoveel mogelijk te proberen voorkomen). We gaan met een “openbaar vervoer boot” (een oude houten boot met een voor-oorlogse dieselmotor die volgens Wiro niet snel kapot kan gaan) naar deze stad en vinden hier gelukkig het hondenvoer waarnaar we op zoek waren. Hier hebben we ons een halve dag mee vermaakt, ondertussen hebben we ook nog ergens geld weten te pinnen wat ook niet overal mogelijk is dus we zijn weer helemaal blij. Er zullen veel mensen zijn die zich wel eens afvragen wat wij de hele dag doen op De Zwerver. Het boodschappen doen is daar een leuk voorbeeldje van. Thuis weet je waar je moet zijn om je spullen te kopen en je hebt waarschijnlijk een auto, echter wij moeten keer op keer weer gaan zoeken (te voet) waar we iets moeten halen. We hadden laatst eieren nodig toen we in de rimboe waren, konden geen supermarkt vinden dus zijn een paar dagen op zoek geweest om eieren te kopen. Uiteindelijk hebben we een paar eieren kunnen kopen van particuliere lokalen.
We hebben besloten het Braziliaanse winterseizoen niet hier te blijven. We zullen de zon in Europa op komen zoeken gedurende de Europese zomermaanden. Dit houdt in dat we De Zwerver ergens zullen moeten achterlaten. We hebben al een marina in Salvador op het oog maar moeten eerst zelf gaan ervaren of het daadwerkelijk iets is. Daarnaast zal Maya’s bloed na zijn laatste rabies-vaccin getest moeten worden, en voordat we de uitslag hebben duurt dat een maand. We zijn dus nu genoodzaakt terug te gaan naar Salvador om dit te regelen om op tijd te zijn voor de vlucht van eind mei. We varen vanuit Morro de Sao Paulo terug naar Salvador met een flinke wind en een bijkomende heftige zee. De wind komt gelukkig uit de juiste hoek waardoor we kunnen zeilen. Af en toe krijgen we ook nog eens een fikse bui over ons heen.
Na zes uur gezeild te hebben varen we de Baía de Todos os Santos weer in en zetten koers naar de wijk Ribeira in Salvador waar de bewuste haven zich zou bevinden. We leggen de Zwerver achteruit in de box en we worden ontvangen met een heerlijke suco de frutas. We merken al snel dat dit een geschikte haven is. Klein, goed bewaakt, goed beschut tegen eventuele zeegang, en de eigenaar is een vriend van Carlos die we ondertussen hebben leren kennen hier in Salvador, een betrouwbaar iemand zoals we hebben ervaren. De vrijdag nadat we zijn aangekomen in de haven worden we uitgenodigd door een andere vriend van Carlos om zijn verjaardag te komen vieren bij een pizzeria. De eigenaar van de marina (sandoval) is zo vriendelijk en geeft ons een lift. Onderweg moeten we wel nog even tanken. Zeer verbaasd ben ik als Sandoval geen diesel of benzine tankt maar alcohol!!!!!! Alcohol schijnt veel goedkoper te zijn als brandstof. Het alcohol wordt uit de rietsuiker gehaald, waar ook de cachaca voor de caiparinha uit wordt gemaakt. Helaas heeft het oerwoud voor deze suikerrietteelt moeten wijken.
De verjaardag die we daarna meemaken is geweldig. We krijgen veel complimenten over ons Portugese vocabulair! We zijn overigens ook blij dat we een beetje Portugees praten want de meeste mensen hier (schat zo’n 95% praat alleen maar Portugees) Het is opvallend hoe vriendelijk en open de Brazilianen voor contacten zijn. Er wordt tijdens deze avond ook echt moeite gedaan om ons deel te laten nemen aan hun conversaties.
Ondertussen zet de regen in de haven van Salvador zich onverminderd voort, waardoor we ons met enige regelmaat naar Shopping Iguatemi begeven met de bus. Voor 2,20 reais (omgerekend nog geen euro) kunnen we met de “onibus” de hele stad doorkruisen. Gewapend met een paraplu gaan we op weg richting bushalte, er komen vele bussen voorbij en ondertussen weten we ook welke bus waarheen gaat. Er gaat een wereld voor ons open in Salvador en we doen de boodschappen gewoon met de bus, 1 uur heen, 1 uur terug en uiteindelijk net de bus missend waardoor de terugreis pas 45 minuten later zal gaan plaatsvinden. Af en toe moet de bus zich een weg banen door een straat die omgetoverd is tot een rivier, de banden van de bus verdwijnen geheel in het water.
Ondertussen maken we plannen om een kijkje te gaan nemen in het binnenland en hopen hierbij ook de regen van Salvador een beetje te kunnen ontwijken. Er schijnt een nationaal park te zijn, Chapada Diamantinha zo’n 450 kilometer van Salvador, wat bekend staat om zijn prachtige bergen, rotsen, begroeiingen en watervallen. We kopen tickets om hier met de bus naartoe te gaan. De honden mogen ook mee alhoewel deze wel onder in het ruim moeten (beetje zielig maar beter dan ze achter te moeten laten).
Op maandag 4 mei vroeg in de ochtend doorkruisen we met een taxi de straten van Salvador die door stromende regen overspoeld worden om op tijd bij de bushalte te arriveren voor de bus naar het diamantzoekersstadje Lencois.