Een tussenstop in Frans Guyana

Zondag 6 september gooien we de trossen los in Fortaleza om te beginnen aan (voorlopig) onze laatste grote trip naar Frans Guyana.
We zijn beiden niet bedroefd om Brazilie te verlaten. We zijn er nu een half jaar geweest en het wordt tijd om weer eens nieuwe oorden te gaan verkennen. Daarnaast willen we ruim vóór 12 september het land uit zijn daar dat de uiterste datum is dat De Zwerver de Braziliaanse wateren verlaten moet hebben.
We zijn al aan het rekenen geslagen hoe lang we erover denken te doen van Fortaleza naar Kourou (Frans Guyana). Het is ongeveer 1000 zeemijl, we verwachten de stroming en de wind mooi mee te hebben. Volgens onze berekening zou het vijf dagen en nachten moeten zijn.
Al snel merken we als we de haven van Fortaleza uit zijn dat we de wind mooi schuin van achteren hebben. We bomen De Zwerver uit en we maken een aardige snelheid. Alleen de stroming laat nog even op zich wachten. Maar als we dan uiteindelijk zo’n 50 mijl uit de kust zijn zien we de snelheidsmeter (over de grond) al snel oplopen. We hebben denken we zo’n twee tot drieknopen stroming mee. Precies kunnen we het niet zeggen omdat de snelheidsmeter van de boot zelf het niet doet. Op zich is het een prettig tripje, we hebben alles mee. Het weer, de wind, de stroming maar toch hebben we ondertussen wel gemerkt dat deze lange tochten niet onze favoriet zijn. Wij maken liever dagtrips. Eén nacht gaat nog wel, dat is nog te overzien, maar meer vinden we niet zo prettig. De nachten zijn gewoon het vermoeiendste. Gelukkig voel ik me nu wel beter als bij de vorige zeiltrip, waardoor ik ’s nachts ook langer de wacht kan houden. We zijn ver uit de kust dus we zetten onze wekker elke 20 minuten, en de radar en de AIS doen hun werk ook goed. Als we de evenaar gepasseerd zijn komen we ook al snel bij de monding van de Amazone. We doen er wel 18 uur over voordat we deze voorbij zijn. De monding is wel 150 mijl breed!! De Amazone gaan we niet op hebben we besloten. Het duurt gewoonweg heel lang voordat je met een boot echt in het oerwoud bent, terwijl je in Frans Guyana, Suriname of British Guyana al snel in het oerwoud zit als je een rivier opgaat.
Als we zo onderweg zijn moet ik vaak denken aan een passage uit een liedje van Kinderen voor Kinderen van vroeger: “drink met je billen bloot, melk uit de kokosnoot, je wordt vanzelf groot”. We hadden in Fortaleza nog 12 kokosnoten gekocht waar we onderweg met een rietje de kokosmelk uitdrinken. Het enige van het liedje wat niet klopt is de volgende passage: “geen pietsie pech want je hoeft er niets”. Nu hebben we weer problemen met de hydrauliek die het op een gegeven moment niet doet. Wiro kijkt eerst de elektro na bij het stuurpaneel. Daar ligt het probleem niet. Vervolgens moet hij onder het bed zijn waar nog meer elektra zit van de hydrauliek. Hij vervangt een zekering en gelukkig doet de hydrauliek het daarna weer. Daarna gelukkig geen problemen meer gehad.
De laatste twee dagen neemt de wind af wat ons doet besluiten om de spinnaker weer eens te voorschijn te halen. Dit blijkt een goed besluit te zijn geweest want hoewel we weinig wind hebben maken we toch nog een hele goede snelheid!!
Na vijf dagen op zee te zijn geweest lopen we vrijdagmorgen in allervroegte Kourou binnen. Kourou ligt rechts van ons en aan de andere kant van de rivier is het oerwoud. Er liggen nog meer zeiljachten waaronder de Nieuw Zeelanders die we ook al in Salvador ontmoet hebben. Ze komen meteen met hun dinghy naar ons toe om ons alles uit te leggen. Waar de douane is, waar we het beste bodschappen kunnen doen etc. Heel erg aardig. Het inklaren is hier gelukkig een fluitje van een c ent. We hoeven enkel naar de douane, een hele verademing na hetgeen we in Brazilie allemaal mee hebben gemaakt. (het uitklaren in Fortaleza heeft ook nog even geduurd. Wiro heeft bij de capitana do porto wel twee uur moeten wachten voordat iemand hem geholpen heeft. Ondertussen liepen de ratten hem over de voeten…)
Wel is het goed warm hier, maar als er eindelijk een beetje wind opsteekt is het goed te doen.
Frans Guyana is een departement van Frankrijk. De auto’s rijden hier met Franse nummerborden rond en de munteenheid is gewoon de euro. We zien al snel dat we in de supermarkten ook lekker Frans stokbrood kunnen krijgen en andere Franse producten, het enige nadeel is dat het allemaal enorm duur is. Ook de markt waar we plaatselijk groenten en fruit kopen is duur. We vragen ons af hoe de mensen dat allemaal moeten betalen die hier wonen.
Nadat we zaterdag alles weer op orde hebben gemaakt op de boot (water bijvullen, wassen, binnen en buiten poetsen) nodigen we Francois uit. Francois is vanuit Frankrijk hier gaan wonen en is de zoon van kennissen van mijn ouders. Op zondag gaan we met hem naar “les iles de Saluts”. Deze eilanden zijn bekend om de gevangenis (nu nog een bouwval) die zich op één van de eilanden bevindt. Wiro zegt dat de film “Papignon” daarover gaat en hier ook is opgenomen. De gevangenis is ondertussen 60 jaar gesloten. Ik word niet goed als ik de overblijfselen zie van de gevangenis. Hele kleine cellen met geen dak en geen ramen. Het is er bloedheet en de mieren (die heel pijnlijk steken) lopen er veelvuldig rond. Als je hier toch als gevangene werd vastgehouden dan was je echt niet blij. Vreselijk gewoon…
De andere bezienswaardigheid in Frans Guyana is het “space-centrum” waar om de zoveel tijd een raket wordt gelanceerd. Uiteraard brengen we hier ook een bezoek aan. Met een bus worden we over het hele terrein rondgereden en krijgen tekst en uitleg bij alle gebouwen die we passeren. Helaas enkel in het Frans waardoor we maar een klein gedeelte van de hele uitleg meekrijgen. Er worden hier in ieder geval raketten met satelieten gelanceerd. Geen mensen. De satelieten worden door de landen die ze gelanceerd willen hebben zelf gemaakt en opgestuurd (met het vliegtuig) naar het space-centrum. Het space-centrum dient uiteindelijk enkel als “taxi” naar de ruimte. Het duurt helaas nog erg lang voordat er een raket wordt gelanceerd. Dit is een raket met een Duitse militaire satelliet, en een Spaanse satelliet. Hier willen we niet op wachten daar we eigenlijk alles wel gezien hebben in Frans Guyana. We willen graag door naar Suriname.
Voor Suriname hebben we een visum nodig deze hebben we in de hoofdstad van Frans Guyana (Cayenne) geregeld. Gelukkig hebben we het paspoort met visum diezelfde dag terug gekregen zodat we niet nog eens het hele stuk naar Cayenne hoefden te rijden.
Suriname (Paramaribo) is twee dagen en één nacht varen.
Foto's volgen!!!