USA Florida

Foto's zijn te zien op https://picasaweb.google.com/Photo.Bakker/USAFlorida#
In één nacht en twee dagen zeilen we van de ene wereld in de andere.
Eenmaal aangekomen in Amerika maken we ook weer meteen kennis met de Westerse cq Amerikaanse prijzen. We gaan naar Miami Beach Marina en betalen per nacht slechts $240,-(breakfast not included)!!!!! We schrikken van de prijs maar blijven dan toch maar twee nachten. We hebben flink wat geld bespaard in Cuba……..
Ook moeten we ons nu druk gaan maken over onze vuilwatertank. Deze moet namelijk in de Amerikaanse havens dicht blijven. De Amerikanen willen geen menselijke uitwerpselen in hun water. Het is dus steeds uitkijken naar een pump-out station. De dure haven in Miami Beach hadden nog niet eens een fatsoenlijke pump out geregeld, terwijl andere goedkoperen havens dit aan de steiger erbij hebben, komen we later achter.
Miami Beach is echter wel een geweldige plaats om te zijn. Als we van de boot af stappen lopen we zo South Beach park in wat een ontmoetingsplaats is voor vele hondeneigenaren, joggers, wandelaars en nog veel meer andere sporters. Er is één veld waar de honden losgelaten mogen worden en daar is het dan ook wel een drukte van jewelste met spelende honden en baasjes die met elkaar aan het “socialisen” zijn. We wandelen veel, gaan een dag naar Miami om ons aan te melden bij de immigration. Daar wordt ons gevraagd of we een “cruisingpermit” hebben. We geven hen het nummer dat we gekregen hebben van de customs die we aan de telefoon hebben gehad voor we arriveerden en daarmee is de zaak afgedaan. Na Miami Beach varen we door naar Ft. Lauderdale. We bellen naar de customs (want dat moet hier in Amerika als je elders aankomt) en deze vragen ook naar ons cruising permit. We geven hen het nummer en dat blijkt niet te kloppen. Het blijkt dus dat we toch geen cruising permit hebben en Wiro wordt gevraagd zich naar het bureau van customs te begeven. Hij gaat erheen en krijgt het met de dienstdoende custom officer geregeld dat we alsnog een cruising permit krijgen. We zijn dus nu officieel in Ft. Lauderdale ingeklaard.
Aangekomen in Ft. Lauderdale (na een woelige zee, Yasmijn en ik ziek……) voelen wij ons een beetje klein tussen al die andere jachten die hier liggen. We varen langs jachten van 100+ meter (een is van Steven Spielberg horen we, 25 crewleden aan boord!). Ongelofelijk wat hier allemaal bij elkaar ligt. Wij krijgen een plekje in de gemeentelijke marina van Ft. Lauderdale. Als we naar binnenvaren zie ik tegenover ons wel een heel bekende boot, namelijk de Windhorse van Steve en Linda Dashew. Wij hebben een tijdje geleden naar deze boot gekeken omdat we van plan zijn onze zeilboot in te ruilen voor een motorboot en dan zou dit concept motorjacht wel aan onze wensen voldoen. Deze boot is dus écht een heel uniek object waarvan er maar een paar rondvaren op de wereld. Wat een toeval dat wij net voor deze boot een plekje hebben in de marina. En het toeval gaat ons nog een handje helpen, want de volgende morgen spreekt de heer des huizes, waar de boot ligt, ons aan. Het blijkt een Nederlander te zijn! We worden bij hem uitgenodigd en krijgen tevens de kans om de Windhorse van binnen te bekijken, mooi!
In Ft. Lauderdale gaan we uiteraard ook eens even kijken in de shoppingmalls, we bezoeken Macy’s en gaan eens even in de Apple Store kijken. Net op die dag komt de IPad 2 op de markt. Het is een drukte van jewelste voor de winkel. Mensen met stoeltjes die zich daar geïnstalleerd hebben om de Ipad als één van de eersten in hun bezit te kunnen hebben.
Nu het kouder begint te worden moeten we ook voor Yasmijn gaan kijken voor warmere kleren, het is echter gemakkelijker voor Emma (onze hond) een jurkje te vinden……We staan versteld van de enorme dierenzaken die we zien!!!
Nu we in Amerika zijn spreken we af met een oude vriend (jachtmakelaar) van ons die ons een aantal jaren geleden geholpen heeft met het geschikte schip. We worden uitgenodigd om met hem en zijn wederhelft te gaan eten in een restaurant. Ikzelf heb nog wel wat nette kleren aan boord liggen, maar Wiro is een ander verhaal (mensen die Wiro goed kennen kunnen zich hier wel iets bij voorstellen). Hij heeft al zijn dichte (nettere) schoenen weggegeven in Cuba. Hij heeft nu enkel nog een paar slippers en sandalen aan boord liggen. De keuze is snel gemaakt, dan maar de sandalen met een “nette” broek en een shirt. Hij wordt gelukkig toegelaten in het restaurant (hahaha).Het blijkt nu wel dat we toch een beetje “yachties” zijn geworden. Aan boord is de laatste mode niet zo belangrijk, het is belangrijker dat de kleren gemakkelijk zijn. Daarbij was het in de landen die we de laatste tijd bezocht hebben zo warm dat we liever zo min mogelijk kleren aanhadden. Het wordt nu dus écht tijd dat we een stel nette kleren aanschaffen, want de nette kleren die we hebben liggen thuis in de kast..
In Ft. Lauderdale viert Yasmijn haar eerste verjaardag met taart, slingers, ballonnen, cadeautjes en een hele mooie verjaardagskroon. Het enige wat miste was verjaardagsbezoek………………….
Vanuit Ft. Lauderdale varen we na een week via de Intra Coastal Waterway verder naar Delray Beach. Daar gaan we een haven in maar hier betalen we ook weer zo’n $160,- per nacht. Een beetje teveel naar ons idee. De volgende dag worden we door een local uitgenodigd om mee naar de supermarkt te gaan. Echt heel vriendelijk, en daarna gaat hij met ons zoeken naar een andere plek om te overnachten. Zodoende komen we aan de overkant terecht in de gemeentelijke marina. We worden vriendelijk onthaald door de mensen die in de marina liggen. De meesten wonen hier op de boot…Dan komt de dame die verantwoordelijk is voor de marina en zegt tegen ons dat het niet de bedoeling is dat we zomaar aanleggen. Gelukkig mogen we toch blijven. Verder sommeert ze mij de was die ik buiten heb hangen binnen te halen. Hier vinden ze “het zicht” blijkbaar belangrijker dan het milieu want ik ben nu genoodzaakt de droger te gebruiken in het washok. Dan worden we door de man die ons een lift naar de supermarkt had gegeven uitgenodigd voor een pologame in Wellington. Daar willen we wel mee naartoe. En zo zitten we op een zonnige zondag de hele dag polo te kijken. Leuk om eens mee te maken. Mooie paarden gezien, leuk spel etc., maar blijkbaar is het voor het publiek meer “zien en gezien worden”. Echt een chique bedoeling.
Na een klein weekje Delray Beach varen we door naar Palm Beach waar we voor anker gaan. Niet zo’n fijne ankerplek (ver weg van Palm Beach en alle faciliteiten cq winkels wat Palm Beach te bieden heeft, maar wel goed voor de portemonnee haha!)). Na twee nachten besluiten we verder te varen naar St. Augustine, een stadje in het noorden van Florida waar we onze Cubavrienden Ko en Marjolein weer zullen treffen. Ondertussen zijn we ook veel met het weer bezig. In tegenstelling tot de Carieb (waar de wind steeds uit dezelfde hoek komt) krijgen we hier weer te maken met variabele winden, depressies etc. het is dus steeds weer wachten op de juiste wind om noordelijk te zeilen, want tegen de wind inhakken, dat doen we niet meer!!!!