Afscheid van Curacao

We zijn klaar op Curaçao. En met klaar bedoel ik ook echt helemaal klaar!! Het is een prima eiland om inkopen te doen en in te slaan, maar verder vinden wij persoonlijk Bonaire een leuker eiland om te vertoeven. Misschien dat het komt omdat als je met een boot op Bonaire bent je prachtig ligt recht boven het rif. In tegenstelling tot het Spaanse Water waar we in vies water liggen, tientallen boten en nog eens tientallen huizen en toeristen accommodaties lozen hier hun afvalwater. Ik heb een keer een poging gewaagd te gaan zwemmen, maar ben er weer gauw uitgegaan toen ik de rioleringlucht inademde. Maar we hebben in ieder geval alvast flink in kunnen slaan voor Cuba. Ik dacht ook Koopmans broodmix te kopen om straks in Cuba zelf brood te kunnen bakken. Mijn ervaring met meel in de tropen is dat het meel gelijk luchtdicht opgeborgen moet worden. Daar heb ik mijn Tupperware bakkies voor. Gisteren wilde ik alvast weer eens gaan proberen een brood te bakken (slecht weer dus moeten ons binnen maar een beetje vermaken). Bruin met zaden en pitten leek me wel lekker. Ik deed het goedje in de mengbak en geloofden mijn ogen niet. Het leek wel of de zaadjes bewogen!!!!! Toen ik beter keek zag ik niet dat het de zaadjes waren maar een heel leger van de voor ons bekende beestjes die meel, suiker en al de etenswaren waar ze maar aan kunnen komen lekker vinden. Die hadden hun weg naar het meel in de winkel blijkbaar al gevonden. Ik denk dat de rest van ons meel wat we gekocht hebben ook door deze zelfde beestjes gevonden is. Mijn zeef blijkt niet fijn genoeg te zijn om ze eruit te zeven, ze vinden hun weg door de nauwe openingetjes naar buiten. Ik besluit maar wat van die pakken uit Nederland mee te nemen als we in december naar huis komen.
Verder hebben we allerlei goedkope toiletartikelen ingeslagen voor de Cubanen die we tegen gaan komen. Het blijkt dat de mensen daar heel moeilijk aan zeep, shampoo, tandpasta en dergelijke kunnen komen, we lezen dat het heel welkom is als je ze dit geeft.
Voor Yasmijn slaan we melkpoeder in en pampers volgen nog, ook moeilijk te krijgen. Hondenvoer wordt gekocht, zowel voor de maand dat we ze achter laten op Bonaire bij het pension als ook voor daarna op Cuba. Als er voor de mensen maar amper eten te krijgen is dan verwacht ik niet dat er veel hondenvoer te krijgen is…..
Verder heb ik voor het eerst onze medicijnkast aangebroken. Ik had namelijk ineens twee dagen achter elkaar in mijn broek geplast……oeps, ik ben toch niet nu al incontinent aan het??????? De diagnose had ikzelf echter al snel gesteld: blaasontsteking………als ik naar de dokter ga om dit te laten bevestigen is er geen dokter te vinden die me kan helpen, en kan dus ook geen recept uitschrijven. Dan maar zelf de “googledokter” uithangen. Ook vraag ik het nog even na aan een medezeiler op het Spaanse Water, waarvan we weten dat hij huisarts is geweest. Ja, het is inderdaad zeer waarschijnlijk dat ik blaasontsteking heb. Een kuurtje Amoxicicline kan volgens hem zeker geen kwaad, en kan ook genomen worden met borstvoeding. Na een paar dagen antibiotica gaat het al een stuk beter, geen pijnlijke kleine plasjes en natte broeken meer. Om te voorkomen dat ik het nog eens krijg koop ik bij de DA maar cranberry tabletjes.
Met Yasmijn gaat het nog steeds heel erg goed. Ze is al aardig aan het brabbelen (mamama, tatata enz.) en wil niets anders dan staan en lopen. Ook heeft ze al een tandje en de tweede begint er ook al uit te piepen. Erg grappig. Verder is het leuk om te zien dat ze een echte hartendief is. We horen van iedereen dat ze zo’n vrolijke baby is, ze lacht zoveel en is gemakkelijk. Wij glimmen dan natuurlijk van trots als we dit horen, want dat vonden we zelf namelijk ook al, maar het is nog leuker om het van de mensen uit je omgeving te horen!!!
Ook de Antilianen vinden haar leuk en ze wordt op straat dan ook vaak aangesproken door hen. “Duchi”, “wat een mooie blauwe oogjes”. Een andere keer liep ik op Kaya Playa Lechi op Bonaire waar een paar Bonerianen een biertje stonden te drinken. Toen ik langs kwam gelopen met de kinderwagen werden we aangesproken door een van hen. (Antiliaans accent)Hé Duchi, Appeltje van Oranje, Hollands Bloemetje, hoe gaat het?? Nu weet ik niet of dit voor Yasmijn was bedoeld of voor mij??We zijn ondertussen overigens ook weer terug op Bonaire. We hebben de gok gewaagd en zijn woensdag 1 december vanuit Curaçao met een forse wind vertrokken om via Klein Curaçao naar Bonaire te gaan. De koers naar Bonaire vanuit Curaçao is oostnoordoost, maar de wind en de golven kwamen ook van die kant, niet zo prettig..We gingen aardig op en neer. Na een paar uur gevaren te hebben zien we in verte gelukkig de vuurtoren van Klein Curaçao al liggen. De ankerplaatsen daar liggen in de luwte dus we verwachten niet al te veel problemen. Als we bijna daar zijn ga ik eens naar beneden bij Yasmijn kijken die ik op het laatst even in haar bedje heb gezet in de salon beneden. Het was daar namelijk wel erg stil. Als ik in het bedje kijk zie ik dat het arme meisje het helemaal heeft vol gespuugd. Dat klopt dus niet wat ik ooit gelezen heb over baby’s die niet zeeziek worden……….
We besluiten twee nachten op Klein Curaçao te blijven en te wachten tot de wind wat afneemt. De eerste nacht krijgen we flinke wind over ons heen en liggen we aardig te rollen. De dag erna is de wind afgenomen en is het een mooie zonnige dag (de eerste sinds tijden!!!!). We genieten van een prachtige dag. Zwemmen/snorkelen tussen de schildpadden en wandelen over het eiland.
Klein Curaçao is een klein onbewoond eiland voor de kust van Curaçao. Het eiland is drie vierkante kilometer groot, gelegen op ongeveer tien kilometer afstand ten zuidoosten van Curaçao. Het is een kaal rotseilandje, dat als vogelbroedplaats fungeerde. Klein Curaçao is niet altijd zo kaal geweest. Het was ooit met veel gras begroeid en werd onder andere gebruikt om paarden op te laten grazen. Uit die tijd stamt de vuurtoren van het eiland. Door fosfaatwinning werd het eiland afgegraven, waardoor het veel van zijn vegetatie verloor. Op het strand ligt een oud scheepswrak dat er jaren geleden gestrand is. Momenteel heeft het eiland geen permanente bewoners meer maar in het nabije verleden was dat wel het geval. In het slaventijdperk werd het eiland gebruikt als carantaine plaats voor slaven die werden aangevoerd vanuit Afrika. De zieke slaven werden daar achtergelaten en de gezonde slaven werden naar Curaçao gebracht, waar ze konden aansterken (na de oceaanoversteek) alvorens ze verkocht werden bij Asiento of plantage Zuurzak. Bij Asiento leggen wij onze dinghy altijd neer en is op de dinsdag happy hour, bij platage zuurzak is nu een hele dure villawijk verrezen,bizar dat hier in de 17e/18e eeuw zoveel leed heeft plaatsgevonden onder de slaven.
Al snel ontstond op deze twee plaatsen de belangrijkste regionale slavenmarkten. Slaven werden door handelaren gekocht en verscheept naar Midden of Zuid Amerika. Een relatief klein deel bleef over op Curaçao en werd te werk gesteld op de plantages.
We zijn op Bonaire als het 5 december is. De Sint doet blijkbaar Bonaire ook aan. De pieten zijn Antilianen die toch nog zwart zijn geschminkt, en de sint hebben ze wit gemaakt. Yasmijn mag bij de sint op schoot, maar als ze hem aankijkt vindt ze het maar niets. Ons meisje die altijd zo lacht zet het op een schreeuwen en houdt niet op totdat we haar van zijn schoot halen. Dat was voor Yasmijn het eerste Sint Nicolaas feest op Bonaire.
Nu gaan we de boot op orde maken hier op Bonaire en aanstaande zondag zullen we voor een kleine vier weken naar huis komen. De hondjes zullen hier blijven bij Jella Stone Petpark.