De Orkney's

Donderdag 2 augustus zeilen we met een perfecte wind en een heerlijk zonnetje richting Kirkwall, de hoofdstad van de Orkneys. Wiro zit gedurende de reis achter zijn SSB en wordt gebombardeerd met allemaal oproepen vanuit Europa. (Nederland, Belgie, Duitsland, Zwitserland, Rusland, Engeland, Italie, Spanje, Hongarije). Hij was helemaal in zijn nopjes.
De Orkneys liggen tussen Schotland en Shetland in. Ook hier schijnt het erg mooi te zijn dus een tussenstop meer dan waard.
We kunnen de hele reis comfortabel hoog aan de wind varen We merken steeds meer hoe we onze zeilen het beste zetten om zoveel mogelijk snelheid te zeilen maar ook zo comfortabel mogelijk. Alleen Micky krijgt het onderweg even op zijn heupen. Hij ligt boven in de pilothouse bij ons op de bank (waar hij vaak te vinden is tijdens het zeilen). Ik sta even op om buiten naar de zeilen te kijken waarna hij vervolgens ponteficaal op mijn plaats gaat liggen. Als ik daar wil gaan zitten is hij het hier toch niet zo mee eens. Hij ging letterlijk en figuurlijk aan mijn been hangen, en ik kreeg hem er eigenhandig toch niet meer af. Wiro moest zijn radio activiteiten even onderbreken om Micky van mijn been af te trekken. Volgens mij was hij een beetje “katterig” van het zeilen en heeft hij daarnaast een beetje een attitude-probleem ontwikkeld (eigent zich ondertussen de hele boot toe). Volgens mij moeten we maar eens met heropvoeden gaan beginnen.
Van de andere kant kunnen wij ons natuurlijk ook afvragen of hij wel zo blij met ons is dat we een scheepskat van hem hebben gemaakt.
Vanaf ca 10 mijl afstand zien we de Orkney eilanden (in het Nederlands hier en daar als “orkaden” aangeduid).
Pas op het moment dat tussen de eilanden door naar Kirkwall varen WILLEN we de motor aan zetten, met willen vetgedrukt en in hoofdletters omdat de motor niet aan wil gaan.....Bij een tweede poging weer niet. Hij pruttelt iets maar zet niet door. Een derde keer hetzelfde verhaal. Het zal toch niet waar zijn he. Deze grappen hebben we vorig jaar al vaak genoeg meegemaakt. Ik ben me al aan het bedenken hoe we dat dadelijk moeten doen hier tussen die eilanden zonder motor. Het beste is om dan maar gewoon om te draaien en op open zee te kijken wat het probleem is. Maar gelukkig na de vierde keer doet hij het.....een pak van mijn hart want de haven wacht op ons, het is bijna 18.00 uur en we lusten wel wat te eten.
Na deze spannende momenten hoor ik via de marifoon dat we opgeroepen worden. Leuk zoals die Engelsen “Zwerver” uitspreken. Wederom bewijst de AIS zijn diensten, want Orkney harbour radio roept ons op. Ze waren nieuwsgiering of we de plannen hadden om naar Kirkwall te gaan. Wij gaven aan dat dat inderdaad de bedoeling was. Zij zouden de haven oproepen voor ons en vragen of er nog een plaats voor ons was. En inderdaad die is er. Er wordt ons precies uitgelegd waar we moeten zijn en op welk kanaal we de havenmeester op moeten roepen. Wat willen we nog meer!! Lang leve de AIS!!

De Orkney-eilanden zijn platte eilanden vergeleken met Fair Isle en Shetland.
We zien dat er veel sappige groene weilanden te vinden zijn waar koeien en hier en daar wat schapen naar hartelust staan te grazen en te herkauwen. Volgens mij hebben ze nog niet vaak een fiets gezien want ze springen gauw weg als wij langskomen.
In totaal wonen er 19.000 mensen op Orkney, waarvan eenderde in de hoofdplaats Kirkwall waar wij ons met De Zwerver in de haven bevinden. Op de eilanden zijn belangrijke archeologische vondsten gedaan. Er liggen steenkringen en overblijfselen van woningen uit de steentijd. Na een zware storm zijn deze overblijfselen zichtbaar geworden van onder het zand.
We genieten van al het moois wat we zien, maar toch merk ik dat IJsland nog steeds aan het knagen is en ik kijk met enige regelmaat op de weerkaarten wat de wind aan het doen is tussen Orkney en IJsland. Ik zie dat er na de twee lage drukgebieden weer een hoog aan staat te komen. Misschien moeten we toch nog naar IJsland vertrekken vanuit de Orkneys. We zullen het weer nog eens even aanzien.
Niet dus. We hebben een aantal dagen verwaaid gelegen. We wachten op een “luikje” van minder wind waardoor wij naar de ingang van het Caledonian Canal kunnen.