Het Spaanse Water

Ondertussen liggen we na het laatste verhaal wat ik geplaatst heb alweer twee weken te water. De euforie van het “te water gaan” was al snel verdwenen in verband met omstandigheden van klimatologische aard. Het heeft al een hele tijd geregend hier op Curaçao en er staat geen wind. Hierdoor is het erg warm en heel erg vochtig. Overdag is dit niet prettig met alle klusjes die nog gedaan moeten worden en ’s nachts is het niet prettig omdat we van de hitte geen oog dichtdoen inclusief Yasmijn.
Dan krijgen we als de zon ondergaat en de zon opkomt ook nog eens bezoek van ongenode gasten, te weten: MUGGEN, die wel van deze vochtige omstandigheden houden. We vluchten rond deze tijden als de bliksem naar binnen of spannen het muskietengaas (bedoeld voor over het bed) in de kuip. Ik zie tussen de “gewone muggen” ook nog een paar muggen (gestreept en groter) die dengue (knokkelkoorts) over kunnen brengen. Geen leuk vooruitzicht en met een baby aan boord al helemaal niet! We horen dat er op het eiland al verschillende gevallen van dengue bekend zijn…..We kopen daarom maar een goed muskietennet voor over haar bed en een lotion van Johnson en Johnson tegen muskieten.
Om alles vervolgens nog een graadje erger te maken begint Yasmijn ook nog eens heel lelijk te hoesten. We besluiten haar thuis te houden van de opvang, om dit toch een beetje zelf in de gaten te kunnen houden. Ze eet slecht en hoest tot overgeven toe. We denken dat het een verkoudheid is die vanzelf wel weer overgaat (van de airco ofzo), echter als na een drietal dagen de hoest niet minder is geworden (het is dan maandag) besluiten we toch maar naar de dokter te gaan. Deze luistert naar haar longetjes en hoort een piepje. Waarschijnlijk heeft Yasmijn een virus (RS??) opgelopen waardoor haar longen geïnfecteerd zijn geraakt. We krijgen een pompje en antibiotica mee en we vertrekken weer richting boot in de hoop dat ze snel weer beter wordt.
Ondertussen zijn we ook al heel snel van de marina (Schottegat) naar het Spaanse Water verkast. Dit scheelt wel in temperatuur en muggenoverlast. We slapen ’s nachts weer iets beter(op het gehoest en ziek zijn van Yasmijn na) maar als na een paar dagen antibiotica ook Yasmijn zich weer iets beter gaat voelen, voelen wij ons ook steeds weer een beetje vrolijker worden. We beginnen stukje bij beetje weer een beetje te genieten van het leven aan boord, en zo langzamerhand begint de boot ook weer een beetje op orde te komen, wat het leven ook veraangenaamt.
Toch blijven we aan het klussen aan boord. De zeilen worden erop gezet, de lieren worden allemaal even nagekeken en geolied, de generator heeft aandacht nodig omdat hij steeds niet wil starten. Ik maak schaduwdoeken voor de kuip en ben met Yasmijn bezig. Ook houd ik me bezig met het zoeken (lees: de hele boot moet binnenstebuiten gekeerd worden) van de trapper van een naaimachine welke we geruild hebben met een zeilmaker. Hij krijgt het naaimachine in ruil voor een zonnetent (die, als we hem willen spannen veeeeels te groot is). Als we een tropische regenbui over de boot krijgen ga ik als de wiedeweerga naar buiten om het teakdek af te schuren met een schuursponsje, dat was wel even nodig! Zien jullie het trouwens al voor je? Esther al kruipende in haar badpak in de stromende regen op het dek…….Ha ha! Dat is dan ook de enige keer dat ik in mijn badpak op het dek te vinden ben (voor de mensen die nog steeds denken dat ik de hele dag lig te zonnen hier).
Verder liggen er hier op het Spaanse water een hoop zeilboten van allerlei nationaliteiten, maar het overgrote deel is toch Nederlands. We zijn helemaal verbaasd als de dame van de boot die het water levert uit Grathem (een klein onbeduidend dorpje in Limburg, maar voor ons niet want Wiro heeft hier gewoond en allebei mijn zwagers komen hier vandaan, zelf heb ik in mijn jeugd ook nog enige tijd bij een cafe in Grathem doorgebracht) blijkt te komen! Wat is de wereld klein!! We komen ook weer veel zeilers tegen die we onderweg al eens zijn tegengekomen. Erg gezellig allemaal!
Nu we weer voor anker liggen moeten we gaan leren Yasmijn met de dinghy mee te nemen. Ze krijgt een zwemvest aan steeds als we van de dinghy gebruik maken. We oefenen het zwemvest in het water met Yasmijn en ze blijft mooi met haar hoofdje boven water drijven. Als we dan ’s avonds Yasmijn een keer wegbrengen (ze is ondertussen helemaal beter) naar Ria en Kees van de Mariela (die op haar zullen passen als wij naar een voorstelling gaan van Brigitte Kaandorp bij Brakkeput Mei Mei) bevestigen we een lampje aan het vest, zodat áls ze overboord gaat, we haar wel nog kunnen vinden. Veiligheid gaat boven alles, zeker bij zo’n kleine baby!! De voorstelling van Brigitte Kaandorp was erg leuk, ze had het aangepast aan alle nieuwe ontwikkelingen van Curaçao. Ook de ambiance was geweldig, het was een openlucht voorstelling!
We weten nog niet hoelang we hier zullen blijven. We moeten in ieder geval vóór 12 november de wateren van Curacao verlaten hebben. Het is mooi dat de Nederlandse Antillen zijn opgeheven want zodoende is Bonaire een ander land geworden, namelijk Nederland! Dat wordt dus naar Bonaire tuffen en van daaruit richting DR. We moeten de verzekering van de boot er ook nog eens even op naslaan wanneer we dat überhaupt mógen doen. In verband met het orkaan seizoen eisen de verzekeringsmaatschappijen namelijk dat je bepaalde gebieden niet bevaart in dat seizoen!
De foto's zijn weer te vinden op:
http://picasaweb.google.com/photo.bakker
Als we goede internet verbinding hebben werken we ze altijd even bij!