Naakt de straat op in Tanger

Alvorens Tanger in te gaan bedenk ik me eerst even wat ik voor kleding aan zal doen. Ik zie dat onze buurvrouw op de boot naast ons met een wikkelrokje rond loopt. Dat besluit ik ook te doen. Dus trek met mijn H&M wikkeljurkje aan. Lekker luchtig want het is toch best wel warm! Ook Emma gaat uiteraard met ons mee. Als we richting de poorten van de douane lopen merken we al dat we een aardige bezienswaardigheid zijn (wikkelrokje in combinatie met een hond).
Vrouwen zijn nog niet te bekennen, maar als we even iets doorlopen zien we de vrouwen vanuit de vissershaven richting de Medina lopen. Stuk voor stuk gekleed in een lange jurk inclusief hoofddoekje. Ook loopt er af en toe een vrouw met een burka tussen. Ze kijken me aan alsof ze willen zeggen: “daar heb je weer zo’n naakte Westerse”. Ik begin me zo langzamerhand ook wel een beetje naakt te voelen. Tot overmaat van ramp begint de wind ook op te steken waardoor het bekende “Marilyn Monroe-effect” ontstaat. Ik moet de onderkant van mijn rok goed vasthouden ten einde te voorkomen dat ik in mijn onderbroek over straat loop.
Ook Emma krijgt veel aandacht. Mensen hoor ik lachen als we langslopen, sommige jongens beginnen als een hond te blaffen, andere mensen (met name vrouwen en kinderen)schrikken van haar, sommige mensen aaien haar en sommige brutale straatschoffies (willen) haar slaan. Dat laatste proberen we uiteraard te voorkomen.
In Tanger merken we al snel dat het er aardig hectisch is. Met wandelende mensen en met auto’s (van allerlei verschillende nationaliteiten). We zien vele auto’s met een Nederlands, Belgisch, Frans of Spaans kenteken rijden naast de lokale Marokkaanse auto's. Op de rotondes in de stad is het een ongeregeld zootje ook al staan er verschillende politiemannen te zwaaien en te fluiten of het “een lieve lust” is.
Diezelfde avond gaan we onze eerste Tajine proeven in een lokaal restaurant, het was een hele goede moet ik zeggen. Heerlijk! Wat was die lekker! Ik ben blij dat ik een Marokkaans kookboek heb meegenomen om ook zelf op de boot van die heerlijke Marokkaanse gerechten te maken. (Als mensen recepten willen hebben moeten ze maar even laten weten dan mail ik die wel!)
Na deze heerlijke Tajine-ervaring lopen we terug naar De Zwerver. We zijn moe en willen nu wel even gaan slapen. Echter die nacht slapen we niet zo goed. Er is een hoop bedrijvigheid in de zowel de vissershaven als ook op de kant waar alle vrachtwagens door de douane gaan ten einde mee te kunnen met de ferry. Op de een of andere manier menen de bestuurders van de auto dat ze allemaal hun claxon moeten gebruiken om van de ferry af te komen. Het resultaat is een aanhoudend getoeter waar we niet goed van worden.
De volgende dag gaan we wederom Tanger in. Nu besluit ik een lange rok aan te doen die ik gelukkig nog net op het laatste nippertje in Spanje gekocht had. We bezoeken de markten (soeks) die zich rondom de moskee bevinden. Op de vismarkt is het een drukte vanjewelste. Tussen al die mensen zie we veel poesjes wegglippen. Emma vind al die poesjes uiteraard helemaal het einde en we zien haar dan ook steeds alert om zich heen kijken in de hoop achter een aan te kunnen gaan. Eén poes wordt goed beschermd door de mensen. We zien dat ze op een stuk karton voor de Moskee ligt wat misschien een logische verklaring is dat de mensen haar zo goed beschermen.
Na de vismarkt lopen we naar de groenten- fruit en vleesmarkt. Er is ook een afdeling waar men de ingewanden verkoopt en waar de slager nog bezig is met het uitbenen. De geur die daar hangt is ondragelijk. Wiro wil nog een foto maken van mij met de ingewanden op de achtergrond. Die wordt snel (met tegenzin van mijn kant) gemaakt waarna ik de benen neem. Ondertussen zie ik rechts van me twee nog helemaal intacte koeienkoppen liggen. Er komt nog even iemand naar me toe die zegt al wijzend naar de koeienkoppen: “tete de vache”. Of ik dat nog niet gezien had? Na deze tocht over de soeks bezoeken we nog even de Medina waar ik nog een Marokkaans tuniekje koop om een beetje af te kunnen wisselen met mijn lange rok.
Terug op de boot kijken we naar de bedrijvigheid in de haven. Ineens zie ik drie jongens van de ene kant van het havenhoofd naar de andere kant zwemmen. Alle drie hebben ze een plastic zakje bij zich. Aan de andere kant aangekomen klimmen ze uit het water en trekken de kleren aan die ze in het zakje hebben zitten. De douanier die er staat trekt ook zijn uniform uit en loopt vervolgens in dagelijkse kleding weg. De andere drie jongens zien we wegsluipen richting de wachtende vrachtwagens die bij de douane staan voor controle. De douanier doet net of hij ze niet gezien heeft. Volgens ons is dit een poging om illegaal mee te gaan naar de EU in de hoop op een betere toekomst. Als we later de stad weer ingaan zien we dat een politieman één van de jongens in de boeien heeft geslagen. De hoeveelste vluchtpoging zou dit zijn voor deze jongen vragen we ons af, en gaat het hem nog een keer lukken? We weten niet wat we voor hem moeten hopen, waar zou hij beter af zijn?
Na twee nachten in Tanger doorgebracht te hebben vinden we het wel genoeg met al dat getoeter. De volgende plaats die we willen bezoeken is Asilah, een 25 mijl meer zuidwaarts.