De Zwerver zet koers richting Afrikaanse continent

Half juli verlaten we de kusten van de Portugese Algarve om via de Spaanse zuidkust koers te zetten richting het Afrikaanse continent.
We varen vanuit Vila Real naar El Rompido. El Rompido ligt in een lagune die wordt geblokkeerd door een zandbank waardoor het binnenvaren even uitkijken is met hoog water. Als wij aankomen is het water op aan het komen. Er ligt een andere zeilboot te wachten die aangeeft dat het beter is om ook te wachten. Echter wij zien dat er twee lokale vissersboten naar binnen varen die meer diepgang hebben dan wij. We besluiten deze twee boten achterna te varen. Dit gaat goed maar ondertussen houden we wel de dieptemeter nauwlettend in de gaten en sta ik voor op de preekstoel te kijken naar ondieptes. We zien opeens dat het eerste vissersschip aan de grond is gelopen, net tussen de de rode en de groene ton. Dit zijn nu net de aanwijzingen op het vaarwater waar je tussendoor zou moeten kunnen. Waarschijnlijk heeft de zandbank zich door de stroming en de zeegang verlegd en is net op deze plaats komen te liggen. Het vissersschip moet veel moeite doen om los te komen. Het tweede vissersschip trekt zijn plan en gaat om de groene ton heen. Wij gaan hem achterna en we zitten goed.(misschien moeten de tonnen weer even verlegd worden? is wel handig voor de volgende schepen die naar binnen willen en die het stuk niet kennen!) Eénmaal in het vaarwater kunnen we doorstomen achter het vissersschip aan. We gaan voor anker net buiten de haven en verkennen het plaatsje. Het is klein en niet echt veel bijzonders, echter de ankerplek is geweldig. Tegenover is een strand waar Emma haar benen flink kan strekken.
Vanuit El Trompido (nadat we de boot helemaal vol hebben gegooid met diesel) varen we twee dagen later verder naar Chipiona.
Tijdens deze tocht komt er helaas weinig wind opzetten waardoor we onderweg onze koers omzetten naar Rota. Rota is een grote, drukke badplaats waar veel Spaanse mensen hun vakantie doorbrengen. In Rota liggen we aan een steiger en hebben we walstroom die we goed kunnen gebruiken om de was te doen. Alles wordt weer even gewassen zodat we schoon en fris verder kunnen richting Marokko. Wiro doet nog wat klusjes aan de boot en zodoende vliegt de tijd in Rota.
Twee dagen later willen we doorvaren naar Barbate. Vanuit deze plaats willen we over gaan steken naar Tanger in Marokko. We gaan niet meer naar Gibraltar omdat dit voor de richting die wij uit willen niet zo gunstig is. We moeten dan namelijk door de straat van Gibraltar waar een sterke stroming staat en bijna altijd een westelijke wind waait. Als we dan weer terug moeten hebben we een probleem (tegen de wind in hakken in een sterke stroming). Onderweg besluiten we onze koers weer te verleggen naar Sancti Petri een baai net voor Barbate. Hier ankeren we en genieten we van het heerlijke zeewater. Ook Emma gaat mee het water in, maar het is duidelijk dat ze alleen het water ingaat als ze een doel heeft, namelijk gauw naar de kant zwemmen, of weer gauw terug naar de bijboot. We moeten voor haar nog iets maken aan de bijboot zodat ze er zelf weer in kan klimmen vanuit het water, ze kan zich nu nergens afzetten met haar achterpoten.
In Barbate slaan we nog de laatste spullen in die we denken in Afrika niet of moeilijk te kunnen krijgen. Bier, wijn, varkensvlees, sigaretten (om weg te geven). Met onze fietsjes rijden we een paar keer op en neer naar de supermarkt. Na een nachtje in Barbate (van donderdag op vrijdag) zijn we klaar om over te steken naar Marokko (25 mijl). Er is harde wind voorspeld voor het weekend en we willen graag voor die wind op komt zetten in de haven van Tanger zijn.
Zonder problemen steken we de straat van Gibraltar over. We zien de “roeibootjes cq grote tankers” goed aankomen en moeten voor één onze koers iets wijzigen.
Na drie uurtjes gezeild te hebben met halve wind zien we Tanger steeds dichterbij komen. De moskee is al goed te zien want deze torent hoog boven de andere gebouwen uit. Vissersbootjes komen vlak langs gevaren om te kijken. Er wordt uitbundig gezwaaid en wij zwaaien uiteraard uitbundig terug.
Uiteindelijk varen we de haven van Tanger binnen, eerst langs de grote ferry’s waarvan er vele vanuit Europa (Tarifa) hier binnen varen. Daarna passeren we de marine haven. Achterin bevind zich de steiger voor de jachten en liggen de vissersbootjes afgemeerd. We zien al snel bij binnenkomst dat de steiger al helemaal vol ligt. Een man langs de kant zegt dat we er niet meer bijkunnen omdat de vissersboten anders niet doorkunnen. Echter wij laten ons niet zo snel van ons stuk brengen. We zien dat de vissersboten goed langs kunnen en zeggen wel een extra licht op onze boot te zetten voor de nacht zodat de vissersboten ons goed kunnen zien. Dit was dan uiteindelijk goed. We leggen omdat we aan een klein zeiljacht liggen nog een lange lijn naar de wal. Wiro klimt in het bijbootje met een lange lijn en vaart naar de wal om de lijn daar vast te leggen. Hiertoe moet hij over keien klimmen en met het terugkomen blijken deze nogal glad te zijn. Ik zie Wiro vanaf de boot zo in het water glijden met zijn kleren aan. Gelukkig weet hij zich al snel in het bijbootje te hijsen en komt hij kleddernat weer terug op De Zwerver. Uiteraard hebben we dan net de douane op de stoep staan. Wiro kleedt zich even om en alle formaliteiten worden afgehandeld. Onze paspoorten worden meegenomen. Deze krijgen we terug als we Tanger weer gaan verlaten. Ondertussen krijgen we losse briefjes met een stempel van de douane erop om in en uit de haven te komen.
Als De Zwerver goed is afgemeerd willen we meteen eens even de Marokkaanse sfeer gaan proeven in Tanger. We weten al dat we een heel andere wereld in zullen gaan wandelen, maar moeten het nu nog gaan ervaren............